Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2018

ΧΑΣΑΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ




Χάσαμε πολλούς στίχους στην προσπάθεια να πείσουμε τους εαυτούς μας ότι δεν κάνουμε για αυτό
Στην προσπάθεια για μια καθημερινή ζωή με αισθητική φωτορομάντζου

Χάσαμε πολλούς στίχους
Πολλές ανάσες χαμένες σε κοινωνικά δίκτυα και οικογενειακά προγράμματα καρτοκινητής
Σε δουλειές του ποδαριού
και στο πήγαινέλα τους
Στα χείλη που μας φίλησαν
Σε πόδια που τυλίχτηκαν και μας έσφιξαν σαν φίδια
Στην απομόνωση και στην πολυκοσμία
Πόσους στίχους χάσαμε
Θα χαμε γράψει
Γαμώ τα τραγούδια

Χάσαμε πολλούς στίχους στην προσπάθεια να μας φιμώσουμε
Να μας απαξιώσουμε γιατί "οι στίχοι δεν φέρνουν λεφτά ρε βλάκα!"
Στην προσπάθεια για καριέρα σε πολυτελές νεκροταφείο
Σκάβοντας ομαδικούς τάφους
Στην προσπάθεια να γίνουμε ΧΡΗΣΙΜΟΙ

Χάσαμε ρε σου λέω
Στίχους με το τσουβάλι
Κάθε φορά που χτύπαγε το ξυπνητήρι
Κάθε φορά που χτύπαγε το κουδούνι
Στο προαύλιο
Στο σφαγείο
Στο κωλόμπαρο
Οι στίχοι έφευγαν και μεις δεν τους γράφαμε κάπου
Γιατί η μνήμη έχει τα όριά της
Και μεις ξεχνάμε εντελώς φυσιολογικά

Θα χαμε γράψει τώρα γαμω τα ποιήματα
Γαμω τα τραγούδια
Γαμω τα έπη
Κι άσε τον Oμηρο να λέει τα δικά του

Τετάρτη 28 Μαρτίου 2018

ΗΘΙΚΟΝ;



Το ηθικό μας θρυμματίζεται σιγά σιγά
Σπάει μετά το σχολασμα
Κι αναζητά αλκοόλ κι ένα γρήγορο σεξ για να ξεχαστεί
Τσακίζεται στις ουρές των συσσιτίων και στους συρμούς του μετρό
Γκρεμίζεται στην έξωση και στο ταμείο ανεργίας
Ψυχορραγεί στο νοσοκομείο και πεθαίνει μαζί με όσους φύγαν νωρίς κι αγαπήσαμε αργά κι αμειωτα
Προσπαθεί να σηκωθεί στις πορείες, στον έρωτα, στις συναυλίες
Αντε και σε κάνα γκολ ή κάνα τρίποντο όσο γελοίο κ αν σου φαίνεται αυτό
Κι έπειτα τι;
Πάρε τα χαμπαρια σου λοιπόν και πάμε ένα σκαλί πιο πάνω
Και δεν ξέρω αν αυτό που δε σε σκοτώνει σε δυναμώνει
Ξέρω ότι σ αφήνει κι αναπνέεις όμως
Κι όσο αναπνέεις είσαι ουλή
Έλα! Ας μη τους κάνουμε τη χάρη
Ας μην επουλωθούμε έτσι εύκολα και ξένοιαστα
Δε λέω κι η παραίτηση κι η μετάλλαξη έχουν την χάρη τους
Λες ένα δε γαμιέται κι ας τους να βρουν άκρη
Εσύ τραβάς για το δικό σου μαγικό συννεφάκι
Δανείζεσαι και λίγο ηθικό που να ταιριάζει με τη φούστα ή τις κάλτσες σου
( η κάλτσα λέει είναι το πιο σημαντικό στο ντύσιμο του τζεντλεμαν)
και μη τον είδατε...
Αντε γαμησου εσύ κι η παραίτηση σου λοιπόν
Με σπασμένο ηθικό θ αναπνεουμε
Κι όταν σταματήσουμε να πιστεύουμε στα εύκολα λόγια
Θα πάρουμε ότι μας αναλογεί
Θα ζήσουμε
Ή θα πεθάνουμε προσπαθώντας

Παρασκευή 12 Ιανουαρίου 2018

ΜΕΣΗΜΕΡΙΑΝΟ ΤΡΕΝΟ ΓΙΑ ΣΠΙΤΙ



Μεσημεριανό τρένο για σπίτι
Κλασικές βαριεστημένες φάτσες
Μόνες φωνές από κάτι γκομενίτσες πίσω μου
Τελικά μόνο όταν είσαι νέος και δεν δουλεύεις μπαίνεις φωναχτός σ΄ αυτό το διάολο
Αλλιώς σιωπή
Σε καταπίνει ο θόρυβος
Σε βυθίζει το κάθισμα
Κι υπάρχει πάντα το μαύρο στο παράθυρο για να αποφύγεις τα βλέμματα
Όλη μου τη μέρα αλλού πατάω κι αλλού βρίσκομαι
Νομίζω ότι είναι το ελάχιστο που μπορώ να κάνω για μένα

Αυτή η γαμημένη κούραση της δουλειάς είναι ειδική κούραση
Δε σε γυμνάζει, δε σε τονώνει
ΣΕ ΡΟΥΦΑΕΙ
Σου ρουφάει κάθε ικμάδα για ζωή κι ενέργεια
Μετά στεγνός πρέπει να ζήσεις όσο χρόνο σου απομένει
Βάλε φαΐ, ύπνο και χέσιμο και τέλος το παραμύθι
Πριν το καταλάβεις είσαι πάλι εκεί
Πριν το καταλάβεις είσαι 30
(Κατάλαβες λοιπόν γιατί κάποτε στενοχωριόμουν όταν σε έπαιρνε ο ύπνος στην αγκαλιά μου;
Νομίζω ότι έχεις καταλάβει πια
Κατάλαβα κι εγώ και πλέον δεν στενοχωριέμαι )
Ξέρετε θα 'θελα να 'μουν πιο λυρικός τώρα
Αλλά κάτι τέτοιες ώρες δε σου δίνουν τέτοια περιθώρια
Απλά αφήνεσαι ώσπου να έρθει η στάση σου
Περιμένεις ένα τσιγάρο, λίγο φαΐ,καμιά μπύρα
Αυτά μετά όμως
Τώρα αναμονή
Τίποτα το καβαφικό στο ταξίδι για δουλειά και πίσω
Έφτασες
Κατεβαίνεις
Καλημέρα