Οτιδήποτε αξίζει σ αυτή τη ζωή βρωμαει ιδρώτα νύχτα και πόνο
Κι οι πληγωμένες καρδιές το ξέρουνε μόνο
Το κακό με την άμμο και τα παλάτια
Δεν είναι ότι γκρεμίζονται εύκολα
(Είναι ανόητος και αυταπατάται όποιος πιστεύει ότι αυτό που χτίζει αντέχει)
Είναι ότι σου μπαίνει η άμμος στα μάτια
Κι έτσι τυφλώνεσαι κι οδηγείσαι στην πιο πάνω παρένθεση
Ερμαια σε τυχαιότητα και αυτοέκθεση
Μονολογούμε μοιρολογώντας δοξασμένους καιρούς και πάλι
Αννα όσο κι αν κλαις δε γεμίζει το γαμημένο τσουβάλι
Και το χακί περιμένει την κατάλληλη εποχή για τις διακοπές
Κι οι εργοδότες ξερογλείφονται για νέα μουνάκια εκτοξεύοντας απειλές
Σε σένα μαλάκα κουβάλα
Χάθηκε η μπάλα απ τη μικρή χτες
Φορτώσου τώρα κοινωνικές προκαταλήψεις ανωμαλίες και ενοχές
Μακάρι να γραφα τόσο εκλεπτυσμένα και πεζά με σουρεαλιστικές παρομοιώσεις
Κάπως έτσι γράφω βασικά αλλά στ αρχίδια μου αν γι αυτο με πληρώσεις
Θέμα παρεξηγημένο και παρεξηγήσιμο η πληρωμή στην τέχνη
Κι αν γράψω ένα σουξε και πάρω λεφτά αυτό με κάνει λοιπόν καλλιτέχνη;
Ή πρέπει οι παρουσιάσεις μου να γίνονται μέγαρο ή μηχανουργείο;
Ωστε ή οι αστοί ή οι προλετάριοι να με θεωρούν δήθεν και γελοίο;
Μακάρι γέλιο και σάτιρα να χάριζα απλόχερα
Μίξη Μοντυ Παιθον με Βέγγο
Μα είμαι πιόνι απο Λέγκο ξεκάθαρα φλου
Ποτέ δεν έμαθα να παίζω Στρατέγκο
Στο ίδιο έργο θεατές φθηνοί νωθροί υποστηρικτές
Πρεζάκια αισθημάτων και σταγόνων ελευθερίας
Ας ειν καλά οι τραγουδιστές οι σκηνοθέτες οι ποιητές
Που τα γαμησια έχουν άρωμα γλυκιάς αθανασίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου