Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2018

ΧΑΣΑΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ




Χάσαμε πολλούς στίχους στην προσπάθεια να πείσουμε τους εαυτούς μας ότι δεν κάνουμε για αυτό
Στην προσπάθεια για μια καθημερινή ζωή με αισθητική φωτορομάντζου

Χάσαμε πολλούς στίχους
Πολλές ανάσες χαμένες σε κοινωνικά δίκτυα και οικογενειακά προγράμματα καρτοκινητής
Σε δουλειές του ποδαριού
και στο πήγαινέλα τους
Στα χείλη που μας φίλησαν
Σε πόδια που τυλίχτηκαν και μας έσφιξαν σαν φίδια
Στην απομόνωση και στην πολυκοσμία
Πόσους στίχους χάσαμε
Θα χαμε γράψει
Γαμώ τα τραγούδια

Χάσαμε πολλούς στίχους στην προσπάθεια να μας φιμώσουμε
Να μας απαξιώσουμε γιατί "οι στίχοι δεν φέρνουν λεφτά ρε βλάκα!"
Στην προσπάθεια για καριέρα σε πολυτελές νεκροταφείο
Σκάβοντας ομαδικούς τάφους
Στην προσπάθεια να γίνουμε ΧΡΗΣΙΜΟΙ

Χάσαμε ρε σου λέω
Στίχους με το τσουβάλι
Κάθε φορά που χτύπαγε το ξυπνητήρι
Κάθε φορά που χτύπαγε το κουδούνι
Στο προαύλιο
Στο σφαγείο
Στο κωλόμπαρο
Οι στίχοι έφευγαν και μεις δεν τους γράφαμε κάπου
Γιατί η μνήμη έχει τα όριά της
Και μεις ξεχνάμε εντελώς φυσιολογικά

Θα χαμε γράψει τώρα γαμω τα ποιήματα
Γαμω τα τραγούδια
Γαμω τα έπη
Κι άσε τον Oμηρο να λέει τα δικά του

Τετάρτη 28 Μαρτίου 2018

ΗΘΙΚΟΝ;



Το ηθικό μας θρυμματίζεται σιγά σιγά
Σπάει μετά το σχολασμα
Κι αναζητά αλκοόλ κι ένα γρήγορο σεξ για να ξεχαστεί
Τσακίζεται στις ουρές των συσσιτίων και στους συρμούς του μετρό
Γκρεμίζεται στην έξωση και στο ταμείο ανεργίας
Ψυχορραγεί στο νοσοκομείο και πεθαίνει μαζί με όσους φύγαν νωρίς κι αγαπήσαμε αργά κι αμειωτα
Προσπαθεί να σηκωθεί στις πορείες, στον έρωτα, στις συναυλίες
Αντε και σε κάνα γκολ ή κάνα τρίποντο όσο γελοίο κ αν σου φαίνεται αυτό
Κι έπειτα τι;
Πάρε τα χαμπαρια σου λοιπόν και πάμε ένα σκαλί πιο πάνω
Και δεν ξέρω αν αυτό που δε σε σκοτώνει σε δυναμώνει
Ξέρω ότι σ αφήνει κι αναπνέεις όμως
Κι όσο αναπνέεις είσαι ουλή
Έλα! Ας μη τους κάνουμε τη χάρη
Ας μην επουλωθούμε έτσι εύκολα και ξένοιαστα
Δε λέω κι η παραίτηση κι η μετάλλαξη έχουν την χάρη τους
Λες ένα δε γαμιέται κι ας τους να βρουν άκρη
Εσύ τραβάς για το δικό σου μαγικό συννεφάκι
Δανείζεσαι και λίγο ηθικό που να ταιριάζει με τη φούστα ή τις κάλτσες σου
( η κάλτσα λέει είναι το πιο σημαντικό στο ντύσιμο του τζεντλεμαν)
και μη τον είδατε...
Αντε γαμησου εσύ κι η παραίτηση σου λοιπόν
Με σπασμένο ηθικό θ αναπνεουμε
Κι όταν σταματήσουμε να πιστεύουμε στα εύκολα λόγια
Θα πάρουμε ότι μας αναλογεί
Θα ζήσουμε
Ή θα πεθάνουμε προσπαθώντας

Παρασκευή 12 Ιανουαρίου 2018

ΜΕΣΗΜΕΡΙΑΝΟ ΤΡΕΝΟ ΓΙΑ ΣΠΙΤΙ



Μεσημεριανό τρένο για σπίτι
Κλασικές βαριεστημένες φάτσες
Μόνες φωνές από κάτι γκομενίτσες πίσω μου
Τελικά μόνο όταν είσαι νέος και δεν δουλεύεις μπαίνεις φωναχτός σ΄ αυτό το διάολο
Αλλιώς σιωπή
Σε καταπίνει ο θόρυβος
Σε βυθίζει το κάθισμα
Κι υπάρχει πάντα το μαύρο στο παράθυρο για να αποφύγεις τα βλέμματα
Όλη μου τη μέρα αλλού πατάω κι αλλού βρίσκομαι
Νομίζω ότι είναι το ελάχιστο που μπορώ να κάνω για μένα

Αυτή η γαμημένη κούραση της δουλειάς είναι ειδική κούραση
Δε σε γυμνάζει, δε σε τονώνει
ΣΕ ΡΟΥΦΑΕΙ
Σου ρουφάει κάθε ικμάδα για ζωή κι ενέργεια
Μετά στεγνός πρέπει να ζήσεις όσο χρόνο σου απομένει
Βάλε φαΐ, ύπνο και χέσιμο και τέλος το παραμύθι
Πριν το καταλάβεις είσαι πάλι εκεί
Πριν το καταλάβεις είσαι 30
(Κατάλαβες λοιπόν γιατί κάποτε στενοχωριόμουν όταν σε έπαιρνε ο ύπνος στην αγκαλιά μου;
Νομίζω ότι έχεις καταλάβει πια
Κατάλαβα κι εγώ και πλέον δεν στενοχωριέμαι )
Ξέρετε θα 'θελα να 'μουν πιο λυρικός τώρα
Αλλά κάτι τέτοιες ώρες δε σου δίνουν τέτοια περιθώρια
Απλά αφήνεσαι ώσπου να έρθει η στάση σου
Περιμένεις ένα τσιγάρο, λίγο φαΐ,καμιά μπύρα
Αυτά μετά όμως
Τώρα αναμονή
Τίποτα το καβαφικό στο ταξίδι για δουλειά και πίσω
Έφτασες
Κατεβαίνεις
Καλημέρα

Κυριακή 10 Σεπτεμβρίου 2017

ΜΗΝΥΜΑ ΣΕ ΕΝΑΝ Ν ΑΠΟ Κ



Ανακυκλώνω πέντε θεματικές στους στίχους μου
Ξαναμασημένα λογάκια λέω πότε έμμετρα κ πότε πεζά
Πάντοτε άμεσα όμως.
Νομίζω ότι κάτι κάνω και καλά.
Είμαι κι εγώ γυρολόγος της γενιάς μου
Δε ζωγραφίζω, δεν μαστορεύω, δεν μαγειρεύω,  περπατώ αργά κι αργώ στις υποχρεώσεις μου.
Μουτζωρώνω χαρτιά κι εσχάτως οθόνες κινητού ή υπολογιστή και τυχαίνει να ραπάρω.
Δεν είμαι κάτι καλύτερο από σένα κ ταυτόχρονα νιώθω πολύ σπουδαίος
Συνηθίζω να θαυμάζω και να αγαπώ
Με την ίδια ευκολία που μισώ κι απαξιώνω

Είμαι κι εγώ ένας γυρολόγος της γενιάς μου
Με αφηγήσεις ονειροφανταστικές, ασυνείδητες, ειρωνικές κι αληθινές
Χωρίς να κυνηγάω το δήθεν έχω το ύφος μου
Με ξεκάθαρες επιρροές κι αυτό κάθε άλλο παρά  μ΄ ενοχλεί
Αφού δεν υπάρχει παρθενογενεση (τα έμβια όντα γαμιούνται κάμποσες χιλιάδες χρόνια)

Μέχρι πριν κάποια χρόνια είχα μερικές σταθερές στη ζωή μου
Τώρα λέω ότι η μόνη σταθερά είναι ο θάνατος και το μουνί
Κι όποιος προσβάλλεται από αυτό έχει πρόβλημα
Κι όποιος περιμένει την επανάσταση σήμερα έχει πρόβλημα
Και για όποιον αναρωτιέται αν έχει πρόβλημα
υπάρχει η ταξινόμηση στην ψυχιατρική από τους Αμερικανούς ψυχιάτρους
Κι αν θες τόσο να εξερευνήσεις την κανονικότητα και την προσαρμογή σου υπάρχει και το λαιφ σταιλ
Επίσης μπορείς να πας να γαμηθεις
Εγώ έχω πρόβλημα οπότε δεν αναρωτιέμαι.
Κι όλες αυτές οι σκέψεις καταλήγουν στην στάση Ανθούπολη
Σχόλασα κι έφτασα Περιστέρι. Τα ξαναλέμε

Κυριακή 11 Ιουνίου 2017

ΕΪ ΜΑΓΚΑ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ



Ει μάγκα
Πρέπει να φύγεις από αυτή την κωλοδουλειά
Τα χιόνια λιώσανε πια
Το σκυλί του γείτονα πέθανε
Και η κόρη του μανάβη έχει πετάξει κωλάρα

Ει μάγκα
Έγινες κύριος πια
Και πριν το καταλάβεις καλά καλά θα γίνεις κυριούλης
Γλυκούλης ή στραβόξυλο δεν έχει ιδιαίτερη σημασία
Αρκεί να φύγεις από κει μέσα

Ναι, να φύγεις
Ακριβώς τη στιγμή που δεν πρέπει
Τώρα που όλοι φιλάνε κατουρημένες ποδιές για να δουλέψουν εκεί
Τώρα που όλοι όταν λένε μια ΚΑΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ, εννοούν τη δική σου
Τώρα που θεωρείσαι προνομιούχος επειδή πληρώνεσαι στην ώρα σου
Τώρα που το αυτονόητο παίρνει επαίνους και συγχαρίκια από πατριώτες και μέσα εξημέρωσης
Τώρα που η τράπεζα σε εμπιστεύεται
Τώρα που σε διατάζουν οι ειδικοί προϊστάμενοι του εθνικού μας τριπτύχου (φαΐ - σκατά - ύπνος)

Να φύγεις ρε μάγκα
Να τους αφήσεις μ ανοιχτό το στόμα
Να μην αλλοιωθείς
Να μη βολευτείς
Να μην γίνεις <<συνάδελφος >>
Να μη γλείφεις τη γλίτσα του κάθε διευθυντή σηψαιμίας
Βρες τρόπο
Κάνε σχέδιο
Προσπάθησε
Και να θυμάσαι ένα πράγμα
Το σκυλί που γαβγίζει δε δαγκώνει
Φυλάει το αφεντικό του

Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2017

ΟΛΑ ΚΑΛΑ, ΟΛΑ ΚΑΛΑ

                                  



Κανείς δε γλιτώνει απ τον καθημερινό θάνατο. Ο κόσμος αυτός έχει αποτύχει αφού τα λεφτά είναι το μόνο που έχει ουσιαστική σημασία για αυτόν και οι σχέσεις είναι λογαριασμοί με εξόφληση ή πίστωση. Κανείς δεν ξέρει τι θα γεννηθεί. Η σάλπιγγα της αποκάλυψης περιμένει υπομονετικά τον επόμενο Ιησού για να σαλπισει το τέλος. Το μεγαλύτερο κόλπο του διαβόλου λέει ο μποντλαιρ, είναι πως έπεισε τον κόσμο ότι δεν υπάρχει. Υπάρχει και ένα εργο που το λέει αυτο. Στο έργο αυτό βέβαια λέει τελικα ότι υπάρχει κ είναι δικηγόρος στη νέα Υόρκη. Σωστό νομίζω. Έτσι κ οι πλούσιοι, το μεγαλύτερο κόλπο που έχουν σκαρωσει είναι ότι έπεισαν τους φτωχούς ότι τα πράγματα δεν αλλάζουν. Κι αυτό έχει μία αλήθεια μέσα του γιατί οι αλλαγές που γιναν στο ρου της ιστορίας, δεν μετατόπισαν το κέντρο βάρους από τα χρήματα τις περισσοτερες φορες. Τίποτα δεν γίνεται από μια στιγμή στην άλλη και το θεμα είναι να συνεχίσεις από εκεί που σταμάτησαν οι δικοί σου. Όσοι τα σκέφτονται αυτά έτσι σημαίνει ότι δεν τα χουν χωνέψει καλά και είναι σίγουρα πιο δυστυχισμενοι από όσους δεν ενδιαφερονται καν για ουτοπικες αλλαγές. Έλα να μιλήσουμε για τέχνη όταν γυρίζω τσακισμενος από τη δουλειά περιτριγυρισμενος από βλέμματα γέρων στο βαγόνι. Έλα να κάνουμε τέχνη όταν τρώω το φαΐ μην έχοντας κουράγιο να συρω τα πόδια μου. Όλοι δίκιο έχουμε κ όλοι έχουμε άποψη. Το παιχνίδι είναι ποιανού το δίκιο θα επικρατήσει. Δεν λέω κάτι καινούριο δεν είμαι κανας στοχαστής απλά νομίζω ότι βλέπω τα πράγματα με μια όχι τόσο ηλιθια λογική. Πως γίνεται σ αυτή τη χώρα οι ποιητικές συλλογές του Ελύτη του Ρίτσου της Γώγου κ άλλων να πουλαγαν δεκάδες χιλιάδες αντίτυπα και σήμερα το ενδιαφέρον για την  ποίηση να εξαντλείται σε ελεεινές εικονες στο φμπ ; Ύπνωση γαμημενη. Όλοι γκρινιάζουν ότι δε θα πάρουν σύνταξη και η κουβέντα τους τελειώνει με ένα <<ε τι να κάνουμε; >>. Να τους γαμησουμε ότι έχουν αγαμητο μαλακα μικροαστε εργάτη. Να μη ρουφιανευεις αλλά να ενωθείς με το διπλανό σου γιατί αν δεν κάνω λάθος ίδια φράγκα παίρνετε. Προτιμάς να προσκυνάς από το να σκεφτείς την επανάσταση έστω κ ως κουβέντα φιλολογικη. Φοβάσαι να πεθάνεις ενώ απλά το κάθε μέρα σου είναι σεξ φαΐ σκατα κ ύπνος. Να χαρώ εγώ βιολογική λειτουργία από την εικόνα και την ομοίωση του Θεού! Αλλά δεν έχεις τόσο άδικο όσο νομίζω. Όταν δουλεύεις ειδικά με τα χέρια σου τα άλλα είναι περιττά πολλές φορές και σε αυτό πατάνε. Ο στοχασμός και οι στοχαστες ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας δε δούλευαν δεκαωρα με μισθό πείνας. Κι ούτε είδα κάνα σκλάβο ή υπηρέτη ή αγρότη διανοητη της εποχής του. Απλά πιο παλιά νομίζω ότι υπήρχε περισσότερο ενδιαφέρον για την πνευματική εξέλιξη του ανθρώπου ακόμα και από τα εργατικά στρώματα. Μετά το 1990 και την ιδιωτική τηλεόραση και ραδιοφωνία όλα έχουν γίνει πουτσα και μουνι. Τίποτα παραπάνω τίποτα παρακάτω. Ούτε καν πρόσωπο. Μόνο μουνι και πουτσα. Τα κοινωνικά πρότυπα ακολουθούν την εποχή τους και διαιωνίζουν την αποχαυνωση. Τα τραγούδια της γενιάς μας είναι αδιάφορα εκτός από κάποια περιστασιακά διαμάντια και ο θρίαμβος του ατόμου και της αυτοπροβολης με κάθε μέσο έχει πλακώσει τα κεφάλια μας σαν τους εγκλωβισμενους στο σεισμό. Κι εγώ εδώ να αναρωτιέμαι που πάει όλο αυτό και αν αξίζει να μιλάω σε σας, σε μας ή σε μενα. Η να τα γραψω στ αρχιδια μου ολα να βαλω τη μασκα εξοδου μου και να ξεχυθω στην αθηναικη νυχτα μονολογώντας χαμογελαστα ¨ολα καλα, ολα καλα¨.

Κυριακή 21 Αυγούστου 2016

ΕΘΙΣΜΕΝΟΙ



Εθισμένοι στο απλό κ στο ωραίο
                                               Τρομαζουμε στο θέαμα της πραγματικοτητας
Και καβαλαμε το ροζ συννεφάκι της ονειρωξης για  ζωή

Αλλά κάποιες φορές βρέχει και όπως τα μυρμήγκια τρέχουν να κρυφτούν στις σταλες της βροχής
Έτσι κ εμείς κρυβόμαστε για να μην μας βρεξουν οι σταλες του αδικοχαμένου αίματος

Η ζάχαρη κ η κουβερτούρα γάλακτος αλλοιωνουν την ξινισμενη γεύση του οισοφάγου
Γεύση που προκαλείται κατευθείαν από την ανάγκη μας για μπανιστηρι σε κάθε γωνιά του κόσμου

Αλλά αυτό δεν είναι ωραίο ούτε απλό
Δεν το θέλουμε
Απλά ηδονιζομαστε κρυφά μέσα απ τις τσέπες, κάτω απ τις φούστες.
Γελάμε για ότι δεν τυχαίνει σε μας
Μέχρι να ρθει ένα κύμα
Τότε αρχίζουμε τις πιπες σε όποιον θεό βρούμε εύκαιρο
Και υιοθετουμε παιδιά απ την άξιον ειντ γιατί μπορούμε λέει το σκαι κ η εκκλησία της ελλάδος

Και ξεχνάμε γαμω το σπίτι μας
πιο εύκολα από ότι γαμιομαστε,  τρώμε ή κοιμόμαστε
Ξεχνάμε γιατί είναι απλό και ωραίο
Και εμείς είμαστε εθισμένοι σε αυτό.